Droppings zijn er vele geweest, maar het vervelende van dit soort nachtelijke escapades is dat er bijna nooit iemand een fototoestel bij de hand heeft, met uitzondering van een tweetal droppings waar water een belangrijke rol in heeft gespeeld, misschien vandaar dat Hans als mede-organisator zijn minicamera bij zich had.

Bij het zien van deze foto’s zien wij u al glimlachen en denken: zou er nu niemand in het water gelazerd zijn, natuurlijk wel! Zij die met een nat pak aan de overkant kwamen kregen als beloning een lekkere borrel en een droog pak met kleren. Een leuk detail bij het oversteken van deze beekjes was dat de deelnemers bij het oversteken niet op de hoogte waren dat er op 20/25 meter van de oversteekplaats, aan het zicht onttrokken door een bocht in de beekjes en de uitzonderlijke donkere nachten een bruggetje was, waar de organisatie de deelnemers dan ook doodleuk weer overheen leidde om hun weg te vervolgen.

Dat de deelnemers van deze escapades bij het oversteken van deze bruggetjes menige krachttermen richting organisatie geslingerd hebben mag duidelijk zijn, maar die ontvingen deze met groot genoegen, hun opzet van de dropping was geslaagd; er werd gemopperd (op een positieve manier) en er werd gelachen en pret gemaakt en na afloop werd er hier of daar nog een goed bord soep met broodjes of andere lekkernijen verorberd en vooral flink nagedropt.